Omówienie interfejsów Home API na Androida

bookmark_border Zadbaj o dobrą organizację dzięki kolekcji Zapisuj i kategoryzuj treści zgodnie ze swoimi preferencjami.

Interfejsy API Google Home na Androida zapewniają ujednoliconą powierzchnię interfejsu API, aby umożliwić deweloperom interakcję ze stanem elementów w domu użytkownika. Te encje mogą opisywać urządzenia i informacje inne niż urządzenia powiązane ze strukturą i pokojami użytkownika.

Interfejsy API Home definiują te elementy, z którymi użytkownik może wchodzić w interakcje:

• Struktury to domy, które zawierają pomieszczenia i urządzenia.
• Sale są częścią struktury i zawierają urządzenia.
• Urządzenia implementują cechy zawierające atrybuty, są zgodne z typami, emitują zdarzenia i reagują na polecenia.
• Automatyzacje są częścią struktury i korzystają z metadanych domu oraz urządzeń, aby automatyzować zadania w domu.

Rysunek 1 przedstawia tę architekturę:

Typy urządzeń domowych API mogą być obsługiwane przez Matter, czyli otwarty standard dla inteligentnych domów, lub mogą należeć do ekosystemu Google Home (Cloud-to-cloud). Niektóre typy urządzeń mogą zawierać funkcje z obu tych systemów. Więcej informacji znajdziesz w artykule Obsługiwane typy urządzeń z Androidem.

W Matter funkcje urządzenia są grupowane według klastrów, które w interfejsach Home API są reprezentowane jako Matterstandardowe cechy. Interfejsy API Home obsługują standardowy zestaw klastrów Matter zgodnie ze specyfikacją Matter.

W ekosystemie Google Home funkcje urządzeń są grupowane według atrybutów inteligentnego domu, które w interfejsach API Google Home są reprezentowane jako atrybuty inteligentnego domu Google. Interfejsy API Home obsługują zestaw atrybutów inteligentnego domu zdefiniowanych w programie Cloud-to-cloud.

Dostępne są też inne cechy, takie jak klastry dla poszczególnych producentów i cechy platformy. Więcej informacji znajdziesz w artykule Model danych na Androidzie.

Język

Interfejsy API Home na Androida są napisane w języku Kotlin i zawierają idiomatyczny interfejs Kotlina, który do zarządzania stanem i subskrypcją korzysta z Flow. Daje to wiele korzyści w porównaniu ze standardowym interfejsem API subskrypcji.

Jeśli jeszcze tego nie zrobiono, zalecamy zapoznanie się z dokumentacją Kotlina dotyczącą coroutines, flow i Jetpack Compose:

• Tworzenie aplikacji na Androida w Kotlinie
• Nauka języka Kotlin na potrzeby Androida
• Kotlin Coroutines na Androidzie. Te laboratoria programistyczne mogą być przydatne:
  • Codelab – stosowanie coroutines w Kotlinie w aplikacji na Androida
  • Ćwiczenie programistyczne – poznaj zaawansowane coroutines za pomocą Kotlin Flow i LiveData
• Kotlin Flows na Androidzie, a w szczególności StateFlow.
• State i Jetpack Compose, w szczególności funkcja collectAsStateWithLifecycle(). Ta funkcja automatycznie zarządza subskrypcją i anulowaniem subskrypcji przepływów na podstawie tego, czy interfejs użytkownika pokazujący ten stan jest rzeczywiście na pierwszym planie.
  • Ćwiczenie w Codelab – stan w Jetpacku
• Jeśli pracujesz z interfejsem Automation API, przeczytaj artykuł Kotlin: bezpieczne konstruktory typu, aby lepiej zrozumieć, jak działa Automation DSL.

Identyfikatory jednostek

Każda entyfikacja w interfejsach API Home ma identyfikator, który stanowi jej podstawowy identyfikator. Ten identyfikator jest unikalny i niezmienny przez cały czas istnienia danego elementu. Ten identyfikator może służyć do umieszczania obiektów w pamięci podręcznej lub sprawdzania równości, ponieważ metadane danego elementu mogą się zmieniać.

Aby dowiedzieć się, które jednostki mają identyfikator, zajrzyj do interfejsu HasId.

Mapowanie terminologii

Elementy w interfejsach API Home są mapowane na pojęcia Matter i Cloud-to-cloud w następujący sposób: